امروز استاد یه حرف جالب زد.
حرفی که شاید کل کلاس رو به سکوت فرو برد!
وقتی پای نمره گرفتن و نمره دادن وسط اومد، رو کرد به بچه ها و گفت:
اگه بحث فقط نمره گرفتنه، پس چرا موقع انتخاب رشته، کمی دقت نکردین تا یه رشته ساده تر انتخاب کنید! مگه روانی بودین که اومدین برق! اینهمه رشته دیگه! چرا فکر نکردین ببینید می خواید از زندگیتون لذت ببرید یا ....
یه کم که فکر کنیم، میبینیم راست میگه!
واقعا وقتی می خوایم انتخاب رشته کنیم، به این فکر میکنیم که چه راهی می خوایم بریم و از اون راه پرس و جو می کنیم؟ یا فقط می خوایم دهن دور و بریامون و از اسم رشتمون پر کنیم؟!
استاد مثال از روانشناسا می زد، اما شما هر رشته ای که فکر می کنید سادست رو بذارید جلو خودتون ببینید با این چیزی که الان روبروتونه چقدر فرق داره و کدوم شما رو به اون چیزی که می خواید میرسونه؟!
هر چی باشه، تا سی سالگی که به درس و سربازی و این مسخره بازیا میره! اگه به 50 برسیم، بیست سال وقت داریم حسرت عمر رفتمونو بخوریم!
کاش قدرت درست فکر کردن پیدا کنیم!
بعد قدرت انتخاب کردن!
در نهایت قدرت به عهده گرفتن مسوولیت کارا و انتخابامونو!
