آرام آرام، دور مي‌شوم از همه آنچه که نام آرزو را بر آن نهادم!
آرام آرام از ياد مي‌برم که:
که بودم و چه مي‌خواستم!
آرام آرام از ياد مي‌برم خودم را و فراموش مي‌کنم بستگانم را!
فريادو داد که جنايت همه وجودم را گرفته است!
من حتم دارم که جهان هم براي من، تنگ است!
من ترک کرده‌ام اين دنيا و خويش را!
چيزی نظير روح خداوند در جان من کم است!
ای وای نگفتی بودی وبلاگ داری !!!!!!!
پاسخحذفمن تازه فهمیدم (خواب بودم.....؟؟؟
خوب کف دستمو بو نکرده بودم که ....
همه رو نخوندم ولی همین که نوشته جالبه خیلی
وقتی خداوند انسان را آفرید از روح خود در وجودش دمید.
پاسخحذفپس کافیست به روح خود بیاندیشی حتما روح خدا را خواهی یافت.